Νόσος του Crohn, Θειοπουρίνες και TPMT

Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες που σχετίζονται με τη χρήση φαρμάκων θειοπουρίνης περιλαμβάνουν γαστρεντερική δυσανεξία, μυελοκαταστολή, ηπατίτιδα, παγκρεατίτιδα και γριπώδη σύνδρομα. Ο μεταβολισμός των θειοπουρινών εξαρτάται από μια σημαντική ενζυμική οδό που περιλαμβάνει τη θειοπουρινική S-μεθυλοτρανσφεράση (TPMT Σε ορισμένες περιπτώσεις, υπάρχουν πολυμορφισμοί στο γονίδιο που επηρεάζει την έκφραση του εν λόγω ενζύμου. Αυτοί οι πολυμορφισμοί μπορούν να οδηγήσουν σε διαφορετικά επίπεδα δραστικότητας του TPMT. Υπάρχουν διάφορα εναλλακτικά αλληλόμορφα του TPMT, με το TPMT3A να είναι το πιο συνηθισμένο παραλλαγμένο αλληλόμορφο στους λευκούς Καυκάσιους. Παράλληλα, άλλες μεταλλάξεις μπορούν να εμφανιστούν ανεξάρτητα από αυτήν (TPMT3B και TPMT3C), ενώ σε διαφορετικές εθνοτικές ομάδες, τα πιο κοινά παραλλαγμένα αλληλόμορφα μπορεί να διαφέρουν. Για παράδειγμα, σε κορεατικό πληθυσμό, το TPMT3C είναι το πιο κοινό παραλλαγμένο αλληλόμορφο, ενώ το TPMT*3A είναι σπάνιο.

Στους Καυκάσιους πληθυσμούς, ένας στους 300 ασθενείς δεν έχει λειτουργική δραστικότητα του TPMT (ομόζυγος μεταλλαγμένος TPMT). Περίπου το 11% έχουν μερική λειτουργία του TPMT (Ετερόζυγος TPMT), και το 89% έχουν κανονική έως και αυξημένη λειτουργία του TPMT (ομόζυγος άγριος τύπος TPMT).
Η ανεπάρκεια της TPMT έχει ενοχοποιηθεί για την εμφάνιση μυελοκαταστολής με αποτέλεσμα ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) να συνιστά στους γιατρούς να μετρούν τα επίπεδα δραστικότητας της TPMT ή να προσδιορίζουν τον γονότυπο της TPMT πριν από την έναρξη της θεραπείας με θειοπουρίνες για την αποφυγή της μυελοτοξικότητας.
Πρέπει να τονίσουμε, ωστόσο, ότι ακόμα και στις περιπτώσεις με κανονική λειτουργία του TPMT, οι ασθενείς μπορεί να υπόκεινται σε μυελοτοξικότητα, ηπατίτιδα και παγκρεατίτιδα λόγω παραγόντων που δεν σχετίζονται με τα επίπεδα TPMT.. Ως εκ τούτου, παραμένει σημαντικό να συνεχίζεται η παρατήρηση των εργαστηριακών τιμών σε όλους τους ασθενείς που αρχίζουν να λαμβάνουν θειοπουρίνες.